Eski Mısır katipleri, sürekli oturup bağdaş kurarak çalıştıkları için, tıpkı günümüz ofis çalışanları gibi pek çok iskelet problemiyle karşılaşıyorlardı.
Yeni bir araştırmaya göre, eski Mısır’da katipler arasında osteoartrit gelişimi, diğer meslek gruplarına kıyasla çok daha yaygındı.
Yapılan analizler, eski Mısırlı katiplerin aşırı sıkışık ve kambur pozisyonlarda çalıştıklarını ve bu durumun eklemlerinde osteoartrit ve diğer iskelet sorunlarına yol açmış olabileceğini gösteriyor.
Arkeologlar, Mısır’daki bir piramit mezar kompleksi olan Abusir’deki bir nekropolde, MÖ 2700 ile 2180 yılları arasında gömülen 69 yetişkin erkeğin iskeletlerini inceledi. Bunlardan 30’u katipti.
Eski Mısır’da katiplik, yüksek statülü bir kariyer olarak kabul ediliyordu. Bu, özellikle okuma-yazma bilenlerin oranının Eski Mısır nüfusunun yalnızca yüzde 1 ila 5’i arasında olduğu düşünüldüğünde, büyük bir ayrıcalıktı.
Çalışmanın ortak yazarı Veronika Dulíková, “Katiplik becerisine sahip memurlar, dönemin seçkinleri arasında yer alıyordu ve devlet yönetiminin omurgasını oluşturuyordu. Bu nedenle, tüm ülkenin işleyişi ve yönetimi açısından önemliydiler,” diyor.
Ancak, yeni makaleye göre, katipler uzun süre belirli pozisyonlarda oturmayı gerektiren tekrarlayan idari görevler nedeniyle işlerinde olumsuzluklar da yaşadılar.
Araştırmacılar, katiplerin iskeletlerinde, diğer mesleklerde çalışan yetişkin erkeklere kıyasla daha belirgin dejeneratif değişiklikler tespit etti. En çok etkilenen bölgeler arasında sağ köprücük kemiği, sağ üst kol kemiğinin omuz yuvasına bağlandığı yer, sağ uyluk kemiğinin diz ile buluştuğu yer ve omurganın alt kısmı yer alıyordu.
Araştırmacılar ayrıca her bir katibin her iki diz kapağında benzersiz girintiler ve sağ ayak bileğinin alt kısmındaki bir kemikte düzleşmiş bir yüzey fark ettiler.
Bu iskelet değişikliklerinin nedeni, muhtemelen katiplerin uzun süre bağdaş kurarak oturması veya papirüs kucaklarında olacak şekilde sağ bacakları yukarı doğru bükülmüş olarak sol bacakları üzerinde diz çökmeleriydi. Tıpkı günümüz ofis çalışanları gibi, katipler yazarken iki büklüm oluyorlardı.
Prag Ulusal Müzesi Antropoloji Bölümü’nde antropolog olan başyazar Petra Brukner Havelková, “Tipik bir yazıcının çalışma pozisyonunda, başın öne doğru eğilmesi ve omurganın bükülmesi gerekiyordu. Bu da başın ağırlık merkezini değiştirdi ve omurgaya baskı uyguladı,” diyor.
“Çene bozuklukları ile servikal omurga disfonksiyonu veya boyun/omuz semptomları arasındaki ilişki iyi bir şekilde belgelenmiş veya klinik çalışmalarla desteklenmiştir.”
“Bu kişiler her ne kadar eski Mısır seçkinlerine mensup yüksek rütbeli kişiler olsalar da, onların da bugün bizimle aynı endişeleri yaşadıklarını ve mesleklerinde günümüz devlet memurları gibi benzer mesleki risk faktörlerine maruz kaldıklarını fark edebiliriz.”
Tüm bunlara ek olarak, mezarlarda tam olarak bu pozisyonlarda oturan ve görevlerini yerine getiren katipleri gösteren çok sayıda heykel ve duvar sanatı da bulundu.
Dulíková, “Mezarlardaki kabartma süslemeler ve katip heykelleri bize dönemin katiplerinin duruşları hakkında fikir veriyor. Bu insanlar farklı oturma ve ayakta durma pozisyonlarındaydılar. Bu nedenle bunlar, ilgili fiziksel değişiklikleri incelemek için çok önemli,” diyor.
Katiplerin çeneleri ve sağ başparmaklarının ilk kemikleri de etkilenmiş görünüyordu. Bu noktalarda, diğer iskeletlerde görülmeyen aşınma ve yıpranma vardı. Bu muhtemelen katiplerin yazı gereçleri oluşturmak için saz saplarının uçlarını çiğnemelerinin ve daha sonra yazarken bunları başparmaklarıyla sıkıştırmalarının sonucuydu.
“Araştırmamız, uzun süre bağdaş kurarak oturma veya diz çökme pozisyonunda kalmanın ve yazma faaliyeti sırasında yazma ve kalemlerin ayarlanması ile ilgili tekrarlayan görevlerin çene, boyun ve omuz bölgelerinde aşırı yüklenmeye neden olduğunu ortaya koyuyor.”
Kaynak: HABER MERKEZİ
