Tatile gidebilenler ve gidemeyenler!

Tatile gidebilenler için her şey çok güzeldir. Uzun bir süredir evde kalmış olmanın verdiği daralmayı atmak ve yeni yerler keşfetmek için sabırsızlanmak güzel olsa gerek! Uçak bileti almak, otel rezervasyonu yapmak, seyahat sigortası düzenlemek de insanı moral olarak iyileştirir. İnsanın bulunduğunu yerin dışına çıkması da umut verici ve insanın kendini daha iyi hissetmesine yardımcı olur.

Günümüzde herkesin maddi imkanları tatil yapmaya yetmiyor. Günümüz ekonomik şartlarında asgari ücretin kiraları bile karşılayamadığı, en düşük emekli maaşının 10 bin lira olduğu ülkemizde tatil yapabilmek milyonlarca kişi için hayalden öteye gidemiyor.

Kısıtlı ekonomik imkanlara sahip olanlar için tatil yapmak; sadece bir hayal. Onlar, arkadaşlarının veya ailelerinin tatile gittiği fotoğrafları veya sosyal medya paylaşımlarını görerek teselli buluyor(!)

Zengin ile fakir arasındaki uçurum o kadar açıldı ki bırakın tatili, Adana için konuşmak gerekirse 100 km ötede olan köylerine bile zorlukla gidebilen insanlar var. Buna karşın bir dondurmaya 1.000 TL verebilen bir küçük suya 40 TL ödeyebilen de insanlar da şüphesiz burada. En yakınımız Mersin’de bile bütün oteller tam kapasite dolu.

Sonuç olarak, tatil yapma imkânı olanlarla olmayanlar arasındaki uçurum günümüz ekonomisinde daha da derinleşmiştir. Tatil yapmak sadece keyifli zaman geçirmek değil, aynı zamanda sosyal statüyü de belirliyor üzülerek söylemek gerekirse…

Sosyal koşulların herkes için eşit olması beklenemez ancak en azından herkesin küçük de olsa bir tatille küçük bir mutluluk yaşamasına imkân hazırlanabilir. Bugün sendikaların, bazı kamu kurum ve kuruluşların kendilerine ait tesisleri mevcut, buraların en azından parası tatile yetmeyenlere kısmi olarak açılması hem motivasyonlarını artırmaya hem de küçük bir mutluluk yaşamalarına zemin hazırlayabilir, ne dersiniz?