Ebeveynlerin korkulu rüyası: Nedir bu ergenlik depresyonu?

Ergenlik depresyonu, kalıcı bir üzüntü hissi ve aktivitelere karşı ilgi kaybına neden olan ciddi bir ruh sağlığı sorunudur. Ergeninizin nasıl düşündüğünü, hissettiğini ve davrandığını etkiler ve duygusal, işlevsel ve fiziksel sorunlara neden olabilir. Depresyon hayatın herhangi bir döneminde ortaya çıkabilse de, semptomlar ergenler ve yetişkinler arasında farklı olabilir.

Akran baskısı, akademik beklentiler ve değişen bedenler gibi konular ergenler için çok fazla iniş çıkışa neden olabilir. Ancak bazı ergenler için düşüşler sadece geçici hislerden ibaret değildir – depresyonun bir belirtisidir.

Ergenlik depresyonu bir zayıflık veya iradeyle üstesinden gelinebilecek bir şey değildir; ciddi sonuçları olabilir ve uzun vadeli tedavi gerektirir. Çoğu ergen için depresyon belirtileri ilaç ve psikolojik danışmanlık gibi tedavilerle hafifler.

Ergenlik depresyonu belirtileri nelerdir?

Ergenlik dönemindeki depresyonun belirtileri arasında, ergenin önceki tutum ve davranışlarında meydana gelen değişiklikler yer alır ve bu durum, okulda, evde, sosyal aktivitelerde veya hayatın diğer alanlarında önemli sıkıntılara ve sorunlara yol açabilir.

Depresyon belirtilerinin şiddeti değişebilir, ancak ergenlik çağındaki çocuğunuzun duygu ve davranışlarındaki değişiklikler aşağıdaki örnekleri içerebilir.

Duygusal değişimler

Duygusal değişimlere karşı uyanık olun, örneğin:

– Görünürde hiçbir sebep olmadan ağlama nöbetleri de dahil olmak üzere üzüntü duyguları
-Küçük meseleler yüzünden bile hayal kırıklığı veya öfke duyguları
-Umutsuz veya boş hissetmek
-Sinirli veya rahatsız ruh hali
-Her zamanki aktivitelere karşı ilgi veya zevk kaybı
-Aile ve arkadaşlara karşı ilgi kaybı veya çatışma
-Kendine güvensiz
-Değersizlik veya suçluluk duyguları
-Geçmişteki başarısızlıklara odaklanma veya abartılı kendini suçlama veya kendini eleştirme
-Reddedilmeye veya başarısızlığa karşı aşırı duyarlılık ve aşırı güvenceye ihtiyaç duyma
-Düşünme, konsantre olma, karar alma ve bir şeyleri hatırlama konusunda sorun yaşama

-Yaşamın ve geleceğin kasvetli ve karanlık olduğu yönündeki devam eden his
-Sık sık ölüm, ölme veya intihar düşünceleri

Davranışsal değişiklikler

Davranışlarınızdaki değişikliklere dikkat edin, örneğin:

-Yorgunluk ve enerji kaybı
-Uykusuzluk veya çok fazla uyumak
-İştahta değişiklikler – iştahta azalma ve kilo kaybı veya yiyecek isteklerinin artması ve kilo alımı
-Alkol veya uyuşturucu kullanımı
-Huzursuzluk veya tedirginlik — örneğin, ileri geri yürüme, el sıkma veya hareketsiz oturamama
-Yavaşlamış düşünme, konuşma veya vücut hareketleri
-Okul hemşiresine sık sık gitmeyi de içerebilen, açıklanamayan vücut ağrıları ve baş ağrıları gibi sık sık şikayetler
-Sosyal izolasyon
-Okuldaki zayıf performans veya okulda sık sık devamsızlık
-Kişisel hijyene veya görünüme daha az dikkat edilmesi
-Öfke patlamaları, yıkıcı veya riskli davranışlar veya diğer dışa vurumcu davranışlar
-Kendine zarar verme — örneğin, kesme veya yakma
-İntihar planı yapmak veya intihara teşebbüs etmek

Ergenlikte normal olan ve olmayan nedir?

Ergenliğin bir parçası olan inişler ve çıkışlar ile ergenlik depresyonu arasındaki farkı söylemek zor olabilir. Ergeninizle konuşun. Zorlu duygularla başa çıkabiliyor gibi görünüp görünmediğini veya hayatın bunaltıcı görünüp görünmediğini belirlemeye çalışın.

Ne zaman doktora görünmeli?

Depresyon belirtileri ve semptomları devam ederse, ergeninizin hayatına müdahale etmeye başlarsa veya intihar veya ergeninizin güvenliği konusunda endişe duymanıza neden olursa, ergenlerle çalışmak üzere eğitilmiş bir doktor veya ruh sağlığı uzmanıyla görüşün. Ergeninizin aile hekimi veya çocuk doktoru başlamak için iyi bir yerdir. Veya ergeninizin okulu birini önerebilir.

Depresyon belirtileri muhtemelen kendi başlarına iyileşmeyecektir ve tedavi edilmezse kötüleşebilir veya başka sorunlara yol açabilir. Depresyondaki gençler, belirtiler ve semptomlar şiddetli görünmese bile intihar riski altında olabilir.

Eğer bir gençseniz ve depresyonda olabileceğinizi düşünüyorsanız – veya depresyonda olabilecek bir arkadaşınız varsa – yardım almak için beklemeyin. Doktorunuz veya okul hemşireniz gibi bir sağlık hizmeti sağlayıcısıyla konuşun. Endişelerinizi bir ebeveyn, yakın bir arkadaş, manevi bir lider, bir öğretmen veya güvendiğiniz başka biriyle paylaşın.

Kaynak: MUSTAFA BAYGIN/ÖZEL HABER